સરદાર વલ્લભભાઈ પટેલ
---- કૅબિનેટ મિશન તથા વિભાજન ----
જ્યારે અંગ્રેજ મિશને સત્તા સોંપણી માટે બે અલગ યોજનાઓ સુચવી ત્યારે તે બન્ને યોજનાઓનો કૉંગ્રેસમાં વિરોધ થયો.
૧૬ મે ૧૯૪૬ની યોજનાના પ્રસ્તાવ પ્રમાણે છુટ્ટા રાજ્યોનો સંઘ, કે જેમાં દરેક પ્રાંતને વિસ્તૃત સ્વાયત્તતા આપવામાં આવે તથા પ્રાંતોનું સામૂહીકરણ ધાર્મિક બહુમતીના આધારે કરવામાં આવે, તેવું સૂચવવામાં આવ્યું હતું.
૧૬ જૂન ૧૯૪૬ની યોજનાનાં પ્રસ્તાવ પ્રમાણે ભારતનું વિભાજન ધાર્મિકતાનાં આધારે કરવામાં આવે તથા ૬૦૦ રજવાડાઓને પૂર્ણ સ્વતંત્રતા કે પછી બેમાંથી કોઈ પણ એક રાજ્ય સાથે જોડાઈ જવાનો વિકલ્પ આપવાનું સૂચન કરવામાં આવ્યું હતું.
મુસ્લિમ લીગે બન્ને યોજનાઓને માન્યતા આપી હતી, જ્યારે કૉંગ્રેસે ૧૬ જૂનની યોજનાનો સજ્જડપણે અસ્વીકાર કર્યો.
૧૬ મેની યોજનાની ટીકા કરતા ગાંધીજીએ તેને અંતગર્તરુપે વિભાજનાત્મક વર્ણવી હતી, આમ છતાં સરદારને જાણ હતી કે જો કૉંગ્રેસ તે યોજનાનો પણ અસ્વીકાર કરશે તો માત્ર મુસ્લિમ લીગને સરકાર બનાવવાનું આમંત્રણ આપવામાં આવશે અને તેથી સરદારે કૉંગ્રેસ કાર્યકારી સમિતિને ૧૬ મેની યોજનાને મંજૂરી આપવા રાજી કરવા માટે મહેનત કરવા માંડી હતી.
તેમણે અંગ્રેજ રાજદુતો, સર સ્ટ્રેફ્રોડ ક્રિપ્સ તથા લોર્ડ પૅથીક લોરેન્સ સાથે મંત્રણા કરીને તેમની બાંહેધરી મેળવી હતી કે સામૂહીકરણની જોગવાઈને લગતા કોઈપણ નક્કર પગલાં ભરવામાં નહીં આવે અને તેજ સમયે તેમણે નેહરુ, રાજેન્દ્રપ્રસાદ તેમજ રાજગોપાલાચાર્યને ૧૬ મેની યોજનાને મંજૂરી આપવા તૈયાર કરી લીધા.
જ્યારે મુસ્લિમ લીગે ૧૬ મેની યોજના માટે પોતાની મંજુરી પાછી ખેંચી લીધી ત્યારે વાઇસરોય લોર્ડ વૅવલે કૉંગ્રેસને સરકાર બનાવવા માટેનું આમંત્રણ મોકલ્યું.
નેહરુની પ્રમુખતા હેઠળ, કે જેમને વાઇસરોયની કારોબારી સમિતિના ઉપ-પ્રમુખ તરીકે નિમવામાં આવ્યા હતા, સરદારે ગૃહ બાબતો તથા માહિતી ને પ્રસારણ વિભાગોની દોરવણી સંભાળી હતી.
તેઓ ૧, ઔરંગઝેબ રોડ, દિલ્હી ખાતે આવેલા સરકારી મકાનમાં રહેવા ગયા કે જ્યાં તેઓ ૧૯૫૦માં તેમાના દેહાંત પર્યંત રહ્યાં.
સરદાર પટેલ એવા જુજ કૉંગ્રેસી નેતાઓમાંના એક હતા કે જેમણે ભારતના ભાગલાને મહમ્મદ અલી જીન્નાના નેતૃત્વ હેઠળ ચાલેલી મુસ્લિમ અલગાવવાદની ચળવળના ઉપાય તરીકે અપનાવી લીધો હતો.
જીન્ના દ્વારા આયોજાયેલા ‘ડાયરેક્ટ ઍકશન ડૅ’ તેમને ખુબજ ધૃણાસ્પદ લાગ્યો હતો કે જેનાથી દેશભરમાં સાંપ્રદાયીક હિંસા વિફરી હતી, તેમજ બંધારણીયતાના આધારે હિંસા બંધ કરાવવાની તેમની ગૃહ ખાતાંની યોજનાને જ્યારે વાઇસરોયે તેમનો મતાધિકાર વાપરીને અમલમાં મુકાતા રોકી ત્યારે સરદાર ખુબ રોષે ભરાણા હતા.
તેમણે મુસ્લિમ લીગના મંત્રીઓને સરકારમાં ભાગ આપવા, તેમજ કૉંગ્રેસની મંજૂરી વિના સામૂહીકરણની જોગવાઈની પરત માન્યતા આપવાના વાઇસરોયના નિર્ણયની આકરી ટીકા કરી હતી.
મુસ્લિમ લીગે સરકારમાં આવ્યા પછી જ્યારે વિધાનસભાનો બહિષ્કર કર્યો તથા ૧૬ મેની યોજનાનો અસ્વીકાર કર્યો ત્યારે સરદાર ખુબ રોષે ભરાયા હોવા છતાં તેમને એ વાતની જાણ હતી કે જીન્નાને મુસ્લિમોનો લોકપ્રિય ટેકો હતો અને જીન્ના સાથે કે પછી રાષ્ટ્રવાદીઓની સાથે ખુલ્લા સંઘર્ષમાં ઉતરવાથી હિંદુ-મુસ્લિમ વચ્ચે આન્તરવિગ્રહની વિનાશક પરિસ્થિતિ ઉભી થવાની શક્યતા હતી. સરદારના મત પ્રમાણે જો વિભાજીત તેમજ નબળી સરકાર અસ્તિત્વમાં હોત તો તેનાથી ભારતના વધુ ભાગલા પડવા તેમજ ૬૦૦ રજવાડાઓને પોતપોતની સ્વાત્રંતતા મેળવવા માટે વધુ પ્રોત્સાહનરુપ નીવડી હોત.
ડિસેંબર ૧૯૪૬ થી જાન્યુઆરી ૧૯૪૭ની વચ્ચેના મહીનાઓ દરમ્યાન તેઓએ સરકારી સનદી વી. પી. મેનનના સુચન પ્રમાણે તેમની સાથે મળીને મુસ્લિમ બહુમતીવાળા પ્રાંતોમાંથી પાકિસ્તાનું નિર્માણ કર્યું.
જાન્યુઆરી તેમજ માર્ચ ૧૯૪૭માં પંજાબ તેમજ બંગાળમાં થયેલા કોમી રમખાણે તેમને વિભાજનના નિર્ણયની આધારભુતતાની વધુ ખાતરી કરાવી.
પંજાબ તેમજ બંગાળના હિંદુ બહુમતીવાળા ક્ષેત્રોનો પણ પાકિસ્તાનમાં સમાવેશ કરવામાં આવે તેવી જીન્નાની માંગણીનો સખત વિરોધ સરદારે કર્યો હતો તથા તે પ્રાંતોના ભાગલા કરાવી તેમને પાકિસ્તાનમાં જોડાતા અટકાવ્યા હતા.
પંજાબ અને બંગાળના ભાગલા માટે સરદારે દેખાડેલી નિર્ણાયક્તાએ તેમના માટે ભારતીય જનસમુદાયમાંથી ઘણા ચાહકો જીતી આપ્યા કે જેઓ મુસ્લિમ લીગના કરતૂતોથી કંટાળી ચુક્યા હતા, છતાં ગાંધી, નેહરુ, બિનસાંપ્રદાયિક મુસ્લિમો તેમજ સમાજવાદીઓના મતે તે બાબતમાં તેમણે ઉતાવળ કરવા માટેની ટીકા મેળવી હતી.
જ્યારે લોર્ડ લુઈ માઉન્ટબેટને આ પ્રસ્તાવની ૩જી જુન ૧૯૪૭ના દિવસે ઘોષણા કરી ત્યારે સરદારે તેને મંજુરી આપી તેમજ નેહરુ અને બીજા કૉંગ્રેસી નેતાઓને પણ તેમ કરવા મનાવ્યા હતા. ભાગલાની યોજના બાબત ગાંધીજીની ગહન વેદનાની લાગણીની તેમને જાણ હોવાથી તેમણે ગાંધીજી સાથે ખાનગી મુલાકાતો દરમ્યાન સંભવિત કૉંગ્રેસ-મુસ્લિમ લીગ વચ્ચેની વાસ્તવિક બિનકાર્યક્ષમ સંધી, વધતી હિંસા તેમજ આન્તરવિગ્રહના ડર વિષે નિખાલસ ચર્ચાઓ કરી હતી. જ્યારે યોજના ઉપર મત લેવા અખિલ ભારતીય કૉંગ્રેસ સમિતિની બેઠક બોલાવવામાં આવી ત્યારે સરદારે કહ્યું હતું કે:
"હું આપણા ભાઈઓનો (મુસ્લિમ બહુમતીવાળા વિસ્તારમાં વસતા) ડર સમજી શકું છું. કોઈને ભારતના ભાગલા થાય તે ગમતું નથી. મારું હ્રદય પણ ભારે છે. પણ અત્યારે પસંદગી એક ભાગલા કે પછી ઘણા ભાગલાઓ વચ્ચે છે. આપણે તથ્યનો સામનો કરવો જોઈએ. આપણે ભાવનાત્મક્તા તથા લાગણીપ્રધાનતાને આધીન ન થવું જોઈએ. કાર્યકારી સમિતિએ ડરીને આ પગલું નથી ભર્યું. પણ મને એકજ વાતનો ડર છે કે આપણા આટલા વર્ષોનો પરીશ્રમ તથા સખત મહેનત એળે જશે અને ફળદ્રુપ પુરવાર નહીં થાય. મારી ૯ મહીનાની કાર્યકારી અવધી દરમ્યાન કૅબિનેટ મિશનની યોજનાના કહેવાતા ફાયદાઓ તરફનો ભ્રમ ભાંગી ચુક્યો છે. અમુક આદરણીય અપવાદોને બાદ કરતા, ઉપરના અમલદારોથી લઈને નીચેના ચપરાસી સુધીના બધાજ મુસ્લિમો મુસ્લિમ લીગ માટે કામ કરી રહ્યા છે. મિશન દ્વારા મુસ્લિમ લીગને અપાયેલા સાંપ્રદાયિક વિટોએ (ઠરાવ નામંજુર કરવાનો મતાધિકાર) દરેક સ્તરે ભારતની પ્રગતી અટકાવી હોત. આપણને ગમે કે નહીં, પણ પંજાબ અને બંગાળમાં અનૌપચારિક પાકિસ્તાન અત્યારે પણ મોજુદ છેજ. અને આ પરિસ્થિતિમાં હું એક ઔપયારિક પાકિસ્તાનની પસંદગી કરીશ કે જેનાથી મુસ્લિમ લીગ કદાચ વધુ જવાબદાર બનશે. સ્વતંત્રતા આવી રહી છે. આપણી પાસે ૭૫ થી ૮૦ ટકા ભારત છે જેને આપણે પોતાની પ્રતિભાથી વધુ મજબુત બનાવશું. બાકીના દેશનો વિકાસ મુસ્લિમ લીગ કરી શકે છે.
યોજનાને ગાંધીજી તેમજ કૉંગ્રેસની મંજુરી મળ્યા બાદ સરદારે ભાગલા સમિતિમાં ભારતનું પ્રતિનિધીત્વ કર્યું જ્યાં તેમના નિરીક્ષણ હેઠળ લોક સંપત્તિની વહેંચણી કરવામાં આવી તથા તેમણે નેહરુ સાથે મળીને ભારતીય મંત્રી મંડળના સભ્યોની પસંદગી કરી. આમ છતાં સરદારે કે બીજા કોઈ ભારતીય નેતાએ ભાગલા વખતે થયેલી અતિ હિંસા તથા જનસમુદાયના થયેલા સ્થળાંતરની અપેક્ષા નહોતી કરી.
તે વખતે સરદારે અત્યાવશ્યક જરૂરીયાતો પુરી પાડવા તેમજ સહાયકાર્યોનું આયોજન કરવામાં આગેવાની લીધી હતી. શાંતી જાળવવાના પ્રયાસ રુપે પાકિસ્તાની નેતાઓ સાથે મળીને તેઓએ સરહદ પાસના વિસ્તારોની મુલાકાત લીધી. આ પ્રયત્નો છતાં આશરે ૨ લાખથી લઈને ૧૦ લાખ લોકોના મૃત્યુ થયા હોવાનો અંદાજ છે અને બન્ને દેશોમાં મળીને શરણાર્થીઓની સંખ્યા ૧.૫ કરોડ઼થી વધુ હોવાનો અંદાજ છે.
સરદાર જાણતા હતા કે દિલ્હી તેમજ પંજાબની પોલીસ, કે જેમની ઉપર મુસ્લિમો વિરુદ્ધ હુમલા આયોજીત કરવાના આરોપો હતા, તે લોકો પણ ભાગલા વખતની કરુણ પરિસ્થિતિથી પ્રભાવિત થયા હતા અને તેથી પરિસ્થિતિને સામાન્ય કરવા તેમણે દક્ષિણ ભારતથી સેનાની ટુકડીઓ મંગાવી તેમને કડક સંચારબંદી લાગુ કરવા તેમજ દેખો ત્યાં ઠાર કરવાના આદેશો આપ્યા હતા.
દિલ્હીના નિઝામુદ્દીન ઔલિયા વિસ્તારમાં, કે જ્યાં હજારો મુસ્લિમો ઉપર હુમલા થવાનો ભય હતો, ત્યાંની દરગાહે જઈ તેમણે પ્રાર્થના કરી હતી તેમજ લોકોને મળીને પોલીસની મોજુદગીને વધારે મજબુત કરી હતી. વળતી હિંસાને રોકવા માટે પાકિસ્તાનમાં હિંદુઓ તેમજ શિખો ઉપર થતા અત્યાચારોની ખબરો તેમણે પ્રેસમાં છપાતા અટકાવી હતી.
પાટનગરમાં સામાન્ય પરિસ્થિતિ બહાલ કરવા સરદારે દિલ્હી ઈમરજન્સી કમીટીની સ્થાપના કરી અને અમલીઓને પક્ષપાત તેમજ અવગણથી દુર રહેવાની જાહેરમાં તાકીદ આપી હતી. જ્યારે સરદારને ખબર પડી કે શિખોના મોટા જુથ પાકિસ્તાન તરફ જઈ રહેલા મુસ્લમાનો ઉપર હુમલા કરવાનું આયોજન કરી રહ્યા છે ત્યારે તેઓ ઉતાવળે અમૃતસર પહોંચી હિંદુ અને શિખ નેતાઓને મળ્યા. તેમણે એવી દલીલ મુકી કે નિ:સહાય ઉપર હુમલો કરવો તે કાયરતા ભર્યું તેમજ અનૈતિક વર્તન છે અને તેનાથી પાકિસ્તાનથી ભારત આવી રહેલા હિંદુ તેમજ શિખો ઉપરના હુમલાઓ વધશે.
તેમણે કોમના નેતાઓને બાંહેધરી આપતા કહ્યું હતુ કે જો તેઓ શાંતી અને સંયમ જાળવવાનો પ્રયત્ન કરી, મુસલમાનોની સલામતીનું ધ્યાન રાખશે તો પાકિસ્તાન દ્વારા તેની અવગણા સામે ભારત સરકાર આકરા પગલાં લેશે. આ ઉપરાંત તેમની સભાના અંતે જ્યારે બે લાખ લોકો તેમના ગાડીના કાફલાને ઘેરી વાળ્યા ત્યારે તેમને સંબોધતા સરદારે કહ્યું હતું કે:
"અહીંયા, આજ શહેરમાં, જલિયાંવાલા બાગમાં થયેલી ખૂનરેજી વખતે હિંદુ, શિખ અને મુસ્લમાનોનું લોહી એક થઈને વહ્યું હતુ. હું એ વિચારતાં શોક અનુભવું છું કે પરિસ્થિતિ એવી વણસી છે કે કોઈ મુસલમાન અમૃતસરમાં ફરી નથી શકતો કે પછી કોઈ હિંદુ કે શિખ લાહોરમાં રહેવાનું વિચારી નથી શકતો. નિર્દોષ અને અરક્ષિત પુરુષો, મહીલાઓ તેમજ બાળકોની કત્લેઆમ શુરવિર માણસોને છાજતી નથી. મને ખાતરી છે કે ભારતનું હિત એમાંજ છે કે તેના પુરુષો અને સ્ત્રીઓને સરહદ પારથી સુખરુપ ભારતમાં લઈ આવવા તેમજ પુર્વ પંજાબમાંથી બધા મુસ્લમાનોને સરહદ પાર મોકલવા. હું તમારી પાસે એક ખાસ અરજી લઈને આવ્યો છું. શહેર પાર કરતા મુસ્લમાનોની સલામતીની બાંહેધરી આપો. તેમા ઉભી થતી કોઈપણ રુકાવટો અને કઠણાઈઓ આપણા શરણાર્થીઓની, કે જેઓ સહનશિલતાની અદ્દભુત કામગીરી બજાવી રહ્યા છે, પરિસ્થિતિ વધુ ખરાબ કરશે. આપણે લડવું છે, પણ તે લડાઈ ચોખ્ખી હોવી જોઈએ. અને તે લડાઈ માટે અનૂકુળ સમય અને પરિસ્થિતિની રાહ જોવી જોઈએ તેમજ તેના કારણો કે જગ્યાની પસંદગી કરતી વખતે ખાસ ધ્યાન રાખવું જોઈએ. શરણાર્થી સાથેની લડાઈ તે કાંઈ લડાઈ ન ગણાય કોઈપણ સભ્ય માણસો વચ્ચેના માણસાઈ કે લડાઈ લગતા કાયદાઓ શરણ અને રક્ષણ માંગતા લોકોના કત્લેઆમને માન્યતા નથી આપતા. ત્રણ મહીના માટે યુદ્ધવિરામ થવા દો કે જે દરમ્યાન બન્ને તરફથી શરણાર્થીઓની આપ-લે પુરી પાડી શકાય. આ જાતના યુદ્ધવિરામને તો યુદ્ધના કાયદા હેઠળ પણ માન્યતા છે. હુમલા અને વળતા હુમલાના આ અન્યોન્યાશ્રયી ઘટનાક્રમને તોડવા માટે આપણે પહેલ કરીએ. એક અઠવાડિયાં માટે તમારા હાથ રોકીને જુઓ. તમારા સ્વયંસેવકોના બળથી શરણાર્થીઓનો માર્ગ મોકળો કરો અને પાકિસ્તાનને શરણાર્થીઓને આપણી સરહદ ઉપર પહોંચતા કરવા દો."
કોમી નેતાઓ સાથેના તેમના સંવાદ તેમજ તેમણે આપેલા ભાષણ બાદ મુસ્લિમો વિરુદ્ધ કોઈ નવા હુમલાઓ થયા નહી તેમજ આખા વિસ્તારમાં શાંતી તેમજ વ્યવસ્થાની પુન:સ્થાપના થઈ હતી.
આમ છતાં ભારતના બાકીના પ્રાંતોના મુસ્લિમો ભારત છોડીને જાય તેવી તેમની કેહવાતી ઈચ્છાની ટીકા નેહરુ અને બિનસાંપ્રદાયિક મુસ્લિમો દ્વારા કરવામાં આવી હતી તેમજ ગાંધીજીએ તે બાબત ઉપર નારાજગી વ્યક્ત કરી હતી.
જોકે સરદારે જોર પુર્વક આવા આરોપોને ફગાવ્યા હતા, પણ જ્યારે દિલ્હીના શિખ પોલિસ કમિશનર, કે જેમની ઉપર પક્ષપાતના આરોપો મુકવામાં આવ્યા હતા, તેમને બરતરફ કરવાની માંગણીને સરદારે માન્ય ન રાખી ત્યારે મૌલાના આઝાદ તેમજ બીજા બિનસાંપ્રદાયિક મુસ્લિમ નેતાઓ દ્વાર સરદાર પ્રત્યેના આરોપોની તીવ્રતા વધી હતી.
એક બાજુ હિંદુ તેમજ શિખ નેતાઓ પાકિસ્તાન સામે કડક વલણ ન અપનાવાનો સરદાર ઉપર આરોપ મુકી રહ્યા હતા ત્યારે બીજી બાજુ મુસ્લિમ નેતાઓએ સરદારની કહેવાતી નીતિની ટીકા કરી હતી કે જેના હેઠળ પાકિસ્તાન જઈ રહેલા મુસ્લિમોની જરૂરીયાતોની અવગણના કરીને ભારત આવી રહેલા હિંદુ તેમજ શિખ નિરાશ્રીતો માટે વધુ સાધનો ઉપલબ્ધ કરવામાં આવ્યા હતા.
પાકિસ્તાન જઈ રહેલા મુસ્લિમોના ખાલી થયેલા મકાનોની વહેંચણીના મુદ્દા ઉપર સરદારના નેહરુ તેમજ આઝાદ કરતા અલગ વિચારો હતા. જ્યારે નેહરુ અને આઝાદનું એમ માનવું હતું કે તે ઘરો બેઘર થયેલા મુસ્લિમોમાં વહેંચાવા જોઈએ ત્યાર સરદારનો તર્ક એ હતો કે કોઈ પણ સરકાર કે જે પોતાને બિનસાંપ્રદાયિક ઘોષિત કરતી હોય તેણે આવો ભેદ ન કરવો જોઈએ.
જોકે ગાંધીજીએ જાહેરમાં સરદારનો પક્ષ લીધો હતો તેમજ બહોળા સ્તરે તેમના વખાણ થયા હતા અને સાંપ્રદાયિક મુદ્દાઓ ઉપર નિખાલસતાથી બોલવા તેમજ અવ્યવસ્થા તેમજ હિંસાને કાબુમાં લાવવા માટે તેમણે વાપરેલી મક્કમતા તેમજ ઉપાયચતુરાઈતા માટે તેમને ટેકો મળ્યો હતો.
------ ભારતનું રાજકીય એકીકરણ ------
૩જી જુનની યોજના હેઠળ ૬૦૦થી વધુ રજવાડાઓને ભારત કે પાકિસ્તાનની સાથે જોડાઈ જવાની કે પછી સ્વતંત્રતા સ્વીકારવાની તક આપવામાં આવી હતી.
ભારતીય રાષ્ટ્રીયતાવાદીઓ તેમજ આમ જનતાના ઘણા ખરા ભાગને ડર હતો કે જો આ રજવાડાઓનો સમન્વય નહીં થાય તો મોટાભાગનો જન સમુદાય તેમજ પ્રાંતો ખંડિત રહી જશે.
કૉંગ્રેસ તેમજ ઉપરી અંગ્રેજ અધિકારીઓનું માનવું હતુ કે રજવાડાઓને ભારતના રાજ્ય સંગઠનમાં સમન્વિત કરવાની કામગીરી સરદાર ઉત્તમ રીતે પાર પાડી શકશે.
ગાંધીજીએ સરદારને કહ્યું હતુ કે “રાજ્યોનો મામલો એટલો મુશ્કેલ છે કે માત્ર તમેજ તેને ઉકેલી શકશો.” .
સરદારની ગણના પ્રમાણિક અને વ્યહવારુ નિર્ણય લેવાની શકિત ધરાવતા મુત્સદ્દી રાજનીતિજ્ઞ તરીકે થતી હતી કે જેઓ મહત્વનું કામ સફળતાથી પાર પાડી શકતા હતા.
સરદારે વી.પી.મેનનને, કે જેઓ ઉપરી સરકારી સનદી હતા તેમજ ભારતના ભાગલા વખતે સરદાર સાથે કામ કરી ચુક્યા હતા, રાજ્ય ખાતામાં મુખ્ય સચિવ બની તેમના ખાસ સહયોગી બનવા કહ્યું હતુ.
૬ મે ૧૯૪૭ થી સરદારે રાજાઓની સાથે મંત્રાણા ચાલુ કરી પોતાની વાત રજુ કરી હતી કે જેના થકી રાજાઓ ભારતની બનવાવાળી સરકાર સાથે મંત્રણા કરવા રાજી થાય તથા સંભવિત ઘર્ષણો ઉભા ન થાય તેની તકેદારી લઈ શકાય.
સરદારે સામાજીક મુલાકાતો તેમજ અનૌપચારીક વાતાવરણ, જેમકે તેમના દિલ્હી ખાતેના ઘરે જમવા કે ચા માટે બોલાવીને મોટાભાગના રાજવીઓને વાટાઘાટોમાં સામેલ કર્યા હતા. આ મુલાકાતો વખતે તેમણે કહ્યું હતુ કે કૉંગ્રેસ તથા રાજરજવાડાઓ વચ્ચે કોઈ મુળભુત તકરાર છે નહીં, છતાં તેમણે એ વાત ઉપર ભાર આપ્યો હતો કે ૧૫ ઓગસ્ટ ૧૯૪૭નાં દિવસે રજવાડાઓએ સદ્ભાવનાથી ભારતની સાથે સમન્વિત થઈ જવું રહેશે.
https://www.facebook.com/DDBrahmbhatt/
સરદારે રાજવીઓની સ્વદેશાભિમાનની લાગણીને ઉશ્કેરતા કહ્યું કે તેમણે એક જવાબદારી ભર્યા શાસકની જેમ, કે જેમને પોતાની જનતાના ભવિષ્યની કદર હોય, પોતાના રાજ્યની સ્વતંત્રતામાં સહભાગી થવુ જોઈએ.
તેમણે ૫૬૫ રાજવીઓને એ બાબત ઉપર સંમત કર્યા હતા કે તેમની પ્રજાની લાગણીઓ વિરુદ્ધ જઈને ભારતથી સ્વતંત્ર રહેવું તે અશક્ય જણાતું હતું. તેમણે વિલિનીકરણ માટે રાજવી સામે સાનુકુળ શરતો મુકી કે જેમાં રાજવીઓના વંશજો માટે અંગત ખર્ચ મુડીની પણ જોગવાઈ કરાઈ હતી.
રાજવીઓમાં દેશપ્રેમની લાગણીને ઉશ્કેરતી વખતે સરદારે જો જરૂર પડે તો બળનો રસ્તો અપનાવાનો વિકલ્પ પણ ખુલ્લો રાખ્યો હતો અને વિલિનીકરણના દસ્તાવેજો ઉપર સહી કરવાની છેલ્લી તારીખ ૧૫ ઓગસ્ટ ૧૯૪૭ની રાખી હતી. ૩ને બાદ કરતા બીજા બધા રજવાડાઓ ભારતમાં વિલીન થઈ ગયા, પણ માત્ર જમ્મુ કાશ્મિર, જુનાગઢ તથા હૈદરાબાદ સરદારની સાથે સંમત નહી થયા.
----- હૈદ્રાબાદ રાજ્ય ૧૯૦૯માં.----
સરદારનું પોતાનુ વતન ગુજરાત હોવાને કારણે તેમના માટે જુનાગઢ ખુબ મહત્તવનું હતુ.
સર શાહનવાઝ ભુત્તોના દબાણને વશ થઈને ત્યાંના નવાબે પાકિસ્તાનમાં વિલિનીકરણ સ્વીકાર્યું કે જ્યારે તે પાકિસ્તાનથી ઘણું દુર હતું તેમજ ત્યાંની ૮૦ ટકા પ્રજા હિંદુ હતી.
સરદારે મુત્સદ્દીગીરી તથા બળનો સમન્વય કરતા નવાબ પાસે માંગણી કરી હતી કે તેઓ પાકિસ્તાન સાથેના વિલિનીકરણને રદ્ કરીને ભારત સાથે સમન્વિત થઈ જાય.
તેમણે પોતાનો ઈરાદો પુરવાર કરવા જુનાગઢની હકૂમત નીચેના ૩ પ્રદેશોનો તાબો લેવા સેનાને મોકલી હતી. મોટાપાયાના આંદોલનો તેમજ લોક સરકાર, કે જેને ‘આરઝી હુકુમત’ કહેવામા આવી, તેના બન્યા પછી ભુત્તો તેમજ નવાબ બન્ને કરાચી પલાયન થઈ ગયા અને સરદારના આદેશાનુસાર ભારતિય સેના તેમજ પોલીસની ટુકડીઓએ રાજ્યમાં કુચ કરી તાબો લીધો. ત્યાર બાદ લેવાયેલા મતદાનમાં ૯૯.૫ ટકા મતો ભારત સાથેના વિલિનીકરણની તરફેણમાં પડ્યા હતા.
જુનાગઢનો તાબો લીધા બાદ ત્યાંની બહાઉદ્દીન કોલેજમાં ભાષણ આપતી વખતે સરદારે હૈદરાબાદ માટેની ઉત્સુકતા વર્ણવી હતી કે જે તેમના મતે ભારત માટે કાશ્મિર કરતાં પણ વધુ મહત્તવનુ રાજ્ય હતું. તેમણે કહ્યું હતુ કે:
“જો હૈદરાબાદ દિવાલ ઉપરના લખાણને અવગણશે તો તેની પરિસ્થિતી પણ જુનાગઢ જેવી થશે. પાકિસ્તાને કાશ્મિર ને જુનાગઢની બદલે લેવાનો પ્રયત્ન કર્યો. જ્યારે અમે લોકશાહીથી મામલાને ઉકેલવાનો સુઝાવ કર્યો ત્યારે તેમણે (પાકિસ્તાને) તુરંત જવાબ આપ્યો કે જો આપણે કાશ્મિર માટે તેમ કરશું તો તેઓ તૈયાર છે. અમારો પ્રત્યુત્તર હતો કે જો તમે હૈદરાબાદ માટે તૈયાર હો તો અમે કાશ્મિર માટે તૈયાર છીએ. ”
હૈદરાબાદ બધા રજવાડાઓમાં સૌથી મોટું હતું અને અત્યારના આંધ્ર પ્રદેશ, કર્ણાટક તથા મહારાષ્ટ્રના ભાગોનો તેમાં સામાવેશ થતો હતો. ત્યાંના શાસક નિઝામ ઓસ્માનઅલી ખાં મુસ્લિમ હતા પણ ૮૫ ટકા પ્રજા હિંદુ હતી.
નિઝામને સ્વતંત્રતા કે પછી પાકિસ્તાન સાથે સમન્વય જોઈતો હતો. રઝાકર તરીકે ઓળખાતા કાઝી રાઝવી હેઠળના મુસ્લિમ દળો કે જે નિઝામ પ્રત્યે નિષ્ઠા ધરાવતા હતા તેમણે નિઝામ ઉપર ભારત સામે ઉભા રહેવા માટે દબાણ કર્યું હતું અને સાથોસાથ સામ્યવાદી લડાઈખોરો સાથે મળીને ભારતની ભુમી ઉપર વસતા લોકો ઉપર હુમલાઓ કર્યા હતા. લડાઈ ટાળવાના લોર્ડ માઉન્ટબેટનના અત્યંત પ્રયાસ બાદ હયાતીમાં આવેલા સ્ટેન્ડ સ્ટિલ (જેમ છો તેમ) કરાર છતા નિઝામ દરખાસ્તો ઠુકરાવીને પોતાનું વલણ બદલતા રહ્યા. સપ્ટેમ્બર ૧૯૪૮માં સરદારે મંત્રીમંડળની બેઠકમાં ભાર પુર્વક કહ્યું હતું કે ભારતે વધારે સહન ન કરવું જોઈએ અને તેમણે નેહરુ તથા ચક્રવર્તિ રાજગોપાલાચાર્ય ને લશ્કરી કાર્યવાહી માટે મનાવી લીધા હતા. તૈયારીઓ બાદ, જ્યારે નેહરુ યુરોપની યાત્રા ઉપર હતા ત્યારે કાર્યવાહી પ્રધાનમંત્રી તરીકે સરદારે ભારતીય સેનાને હૈદ્રાબાદને ભારતમાં સમન્વિત કરવાનો નિર્દેશ આપ્યો હતો.
આખી યોજનાને ઓપરેશન પોલોનું નામ આપવામાં આવ્યું કે જેમાં હજારો રઝાકાર દળના સભ્યો મરણ પામ્યા, પણ જેના અંતે હૈદરાબાદનું ભારતમાં સંપુર્ણપણે વિલણીકરણ થઈ ગયું.
લોર્ડ માઉન્ટબેટન તથા નેહરુનો બળ નહી વાપરવા પાછળનો હેતુ હિંદુ – મુસ્લિમ હિંસા ટાળવાનો હતો, પણ સરદારનો ભારપુર્વક મત હતો કે જો હૈદરાબાદને તેનો અઢંગા ચાળા ચાલુ રાખવા દીધા હોત તો સરકારની પ્રતિષ્ઠાને હાની પહોંચી હોત અને હિંદુ કે મુસ્લિમ કોઈ તેના રાજમાં સુરક્ષિતતાનો અનુભવ ન કરત. નિઝામને હરાવ્યા બાદ સરદારે તેમને રાજ્યના ઔપચારિક પ્રમુખ તરીકે રહેવા દઈ તેમની સાથે વાટાઘાટો કરી હતી.
------ ભારતનું નેતૃત્વ --------
ગર્વનર જનરલ ચક્રવર્તી રાજગોપાલાચારી, નેહરુ તેમજ સરદાર એ ત્રિમુર્તિએ મળીને ૧૯૪૮ થી ૧૯૫૦ સુધી ભારતની કમાન સંભાળી હતી.
જ્યારે પ્રધાનમંત્રી નેહરુ જનસમુદાયમાં ખુબ લોકપ્રીય હતા ત્યારે સરદારે સામાન્ય કોંગ્રેસી કાર્યકર, રાજ્યોના નેતાઓ તેમજ ભારતીય સનદી સેવાનો ભરોસો તેમજ વફાદારી માણી હતી.
સરદારે ભારતીય સંવિધાન સભામાં વરિષ્ઠ નેતાની ભુમિકા ભજવી હતી તેમજ ભારતના સંવિધાનના ઘ઼ડતરમાં મહત્ત્વનો ફાળો આપ્યો હતો. ડો. બાબાસાહેબ આમબેડકરને પ્રારૂપ સમિતિના પ્રમુખ તેરીકે નિમવામાં તેમજ વિવિધ રાજકીય સિદ્ધાન્તો ધરાવતા નેતાઓનો સંવિધાનની ઘડતર પ્રક્રિયામાં સમાવેશ કરવામાં તેમણે મહત્ત્વની ભુમિકા ભજવી હતી..
સરદાર વિવિધ સમિતિઓના પ્રમુખ હતા કે જેમાં અલ્પસંખ્યકો આદિજાતી તેમજ બાકાત વિસ્તાર, મુળભુત અધિકારો તેમજ પ્રાદેશિક સંવિધાનની સમિતિઓનો સમાવેશ હતો.
સરદારે પ્રાદેશિક સંવિધાન માટે એવા દ્રષ્ટાંતિય સંવિધાનની રજુઆત કરી હતી કે જેમાં રાજ્યપાલને સંકુચિત સત્તા આપવામાં આવે અને તેમણે રાષ્ટ્રપતિ પાસેથી સુચનો લેવા પડે. સરદારે ખુલાસો કરતા કહ્યું હતું કે તેમનો રાજ્યપાલને ચુંટાઈ આવેલી સરકારને બરખાસ્ત કરવાની સત્તા આપવાનો ઈરાદો ન હતો.
તેઓએ ખુબ ધ્યાન આપીને મુસ્લિમ નેતાઓ સાથે મળીને વેગળા મતદારમંડળ તેમજ અલ્પસંખ્યકો માટે આરક્ષિત બેઠકોની સબળ માંગનો અંત લાવ્યો હતો.
તેઓ પોતે બીજા અલ્પસંખ્યકોના નેતાઓને મળ્યા હતા અને રાષ્ટ્રપતિ દ્વારા સંસદમાં આંગ્લો ભારતીય મુળના પ્રતિનિધિની નિમણુક થાય તેવા પગલા લેવા માટે જવાબદાર હતા.
સનદી અધિકારીઓ રાજનૈતિક વગથી દુર રહી શકે તેમજ તેમની મર્યાદા અને સવલતોને આલેખતી બે સંવિધાનિક કલમોમા તેમનો હસ્તક્ષેપ મહત્ત્વપુર્ણ રહ્યો. ભારતીય સનદી સેવા તેમજ ભારતીય પોલિસ સેવાની સ્થાપનામાં તેઓ સાધનભુત થયા હોવાથી તેમજ સનદી અધિકારીઓ રાજનૈતિક કાવાદાવાથી દુર રહી શકે તેવો જે તેમણે પ્રયાસ કર્યો હોવાથી તેમને ભારતીય સેવાઓના ‘પેટ્રન સેન્ટ’ – આશ્રયદાતા સંત તરીકે ઓળખવામાં આવે છે.
જ્યારે ગુજરાતી ખેડુતોના એક પ્રતિનિધિમંડળે આવીને તેમને કહ્યું કે વચેટીયાઓ પાસે છેતરાયા વિના બજાર સુધી વેચાણ માટે દુધ પહોંચાડવું ખેડુતો માટે અશક્ય હતું ત્યારે સરદારે તેમને દુધનું પ્રક્રિયાકરણ તેમજ વેચાણ જાતે કરવા કહ્યું હતુ તેમજ કાયરા જિલ્લા સહકારી દુધ ઉત્પાદક યુનિયન લિમિટેડ બનાવવા માટેનુ માર્ગદર્શન પુરુ પાડ્યું હતું.આજ યુનિયન પછીથી અમુલ દુધ ઉત્પાદક સંઘ તરીકે પ્રચલિત થયું.
સરદારે સૌરાષ્ટ્રમાં આવેલા પ્રાચીન પણ જીર્ણ તેવા સોમનાથ મંદીરના પુર્નનિર્માણનું બીડું જડપ્યું હતું અને તેના માટે જાહેર મંડળની રચના પોતાની દેખરેખ હેઠળ કરી હતી. મંદીરના જીર્ણોદ્ધારનું કામ તેમના દેહાંત બાદ પુરુ થયું હતુ અને તેનું ઉદ્ઘાટન ત્યારના રાષ્ટ્રપતિ ડો. રાજેન્દ્ર પ્રસાદે કર્યું હતું.
જ્યારે સપ્ટેમ્બર ૧૯૪૭માં પાકિસ્તાને કાશ્મીર ઉપર હુમલો કર્યો ત્યારે સરદારને તુરંતજ ત્યાં સેના મોકલાવી હતી. પણ નેહરુ તેમજ માઉન્ટબેટન સાથે સહમત થઈને તેમણે કાશ્મિરના રાજાએ ભારતમાં વિલણીકરણ સ્વીકાર્યું ત્યાં સુધી રાહ જોઈ હતી. ત્યાર બાદ સરદારની દેખરેખ હેઠળ ભારતીય સેનાનીએ શ્રીનગર, બારમુલા પાસ તેમજ બીજો ઘણો પ્રદેશ આક્રમણકારીઓ પાસેથી પાછો મેળવ્યો હતો.
સરદારે રક્ષા મંત્રી બલદેવ સિંહ સાથે મળીને સેનાની આખી કામગીરીનું સંચાલન કર્યું હતું કે જેમા ભારતનાં વિભીન્ન ભાગોથી સેનાની ટુકડીઓને ત્વરિત કાશ્મિર પહોંચતી કરવી તેમજ શ્રીનગર અને પઠાણકોટને જોડતો સેનાના વપરાશ માટેનો રસ્તો ૬ મહીનામાં તૈયાર કરી આપવાનુ પણ સામેલ હતું. સરદારે નેહરુને કાશ્મિર મામલા માટે સંયુક્ત રાષ્ટ્ સંધમાં નહી જવાની ખુબ ભારે ભલામણ કરી હતી અને એ વાતનો આગ્રહ રાખ્યો હતો કે આક્રમણકારી ઓને ટેકો આપીને પાકિસ્તાને ખોટું કર્યું હતું તેમજ કાશ્મિરના રાજાએ કરેલા ભારતમાં વિલિણિકરણના કરાર કાયદેસર અને માન્ય હતા.
તેમને દ્વિપક્ષી બાબતમાં આંતરરાષ્ટ્રિય દખલગીરી નહોતી જોઈતી. તેઓ ભાગલા દરમ્યાન પાકિસ્તાને આપવાના ૫૫ કરોડ રુપિયાની અદાયગીની પણ વિરુદ્ધ હતા અને તેમનું માનવું હતું કે જો તે રકમ આપવામાં આવશે તો પાકિસ્તાન તેને કાશ્મિરમાં ભારત સામેની લડાઈમાંજ વાપરશે. પ્રધાનમંડળે પણ તેમનો મત સ્વીકાર્યો હતો પણ ગાંધીજીને ડર હતો કે તે રકમ ન આપવાથી આપસી વેર વધશે તેમજ વધુ કોમી રમખાણ થશે અને તેથી તેમણ આમરણ અનશન ઉપર ઉતરી તે રકમની ચુકવણી કરાવી હતી.
પોતાની સલાહ તેમજ મંત્રીમંડળના નિર્ણયની જ્યારે ગાંધીજીએ અવગણના કરી ત્યારે સરદાર ગાંધીજીથી વિમુખ તો ન થયા પણ તેમને તે વાતનું ધણું દુ:ખ થયું હતું. .
૧૯૪૯માં જ્યારે પુર્વ પાકિસ્તાનમાંથી પશ્ચિમ બંગાળ, આસામ અને ત્રિપુરામાં આવવા વાળા શરણાર્થીઓની સંખ્યા ૮ લાખને વાટાવી ગઈ ત્યારે કટોકટી ઉભી થઈ હતી. ઘણાખરા કિસ્સાઓમાં શરણાર્થીઓને જોર જબરદસ્તીથી પાકિસ્તાની હુકુમત દ્વારા કાઢી મુકવા આવ્યા હતા તેમજ તેમને ધમકીઓ અને હિંસાનો સામનો કરવો પડ્યો હતો.
નેહરુએ પાકિસ્તાનના પ્રધાનમંત્રી લિયાકત અલી ખાનને શાંતિપુર્ણ ઉકેલ માટે આમંત્રિત કર્યા હતા. પોતાની ઈચ્છા ન હોવા છતાં સરદારએ ખાન સાથે મંત્રણા કરી હતી. તેમ છતાં સરદારે નેહરુના એ ઈરાદાની ટીકા કરી હતી કે જેમા નેહરુને એવા કરાર ઉપર સહી કરવી હતી જેમા બન્ને દેશોમાં અલ્પસંખ્યકો માટે આયોગ રચવામાં આવે તેમજ બન્ને દેશોમાં રહેતા અલ્પસંખ્યકોની સલામતીની બાંયધરી આપવામાં આવે.
શ્યામ પ્રસાદ મુખર્જી તેમજ કે. સી. નિયાગી તેવા બે બંગાળી મંત્રીઓએ આની વિરોધમાં રાજીનામા આપ્યા હતા અને પશ્ચિમ બંગાળમાં નેહરુ દ્વારા પાકિસ્તાની ગેરવ્યાજબી માંગોને માન્ય રાખવાની કહેવાતી નિતીની આકરી ટીકા થઈ હતી. કરાર તરતજ જોખમમાં આવી ગયા હતા. પણ સરદાર ત્યારે નહેરુને વહારે આવ્યા હતા અને તેમણે સંસદના સદસ્યો અને પશ્ચિમ બંગાળની આમ જનતા સામે કરારની તરફેણમાં ભાવપૂ્ર્ણ ભાષણો આપ્યા હતા તથા ઘણા પ્રતિનિધિ મંડળો જેમ કે કોંગ્રેસી કાર્યકરો, હિંદુ તથા મુસ્લિમ અને બીજા જાહેર હિતના મંડળોને મળીને તેમને છેલ્લા શાંતિ પ્રયાસોને તક આપવા રાજી કર્યા હતા. એક વરસની અંદર કરારને બહાલી મળી ગઈ હતી અને મોટા ભાગના હિંદુ શર્ણાથીઓ પુર્વ પાકિસ્તાન પાછા ગયા હતા.
- ગાંધીજીનું દેહાંત અને નેહરુ સાથેના સંબંધો -
સરદાર ગાંધીજી પ્રત્યે ખુબજ વફાદાર હતા તેમજ તેઓ અને નેહરુ બન્ને પોતની વચ્ચેના મતભેદોના ઉકેલ માટે ગાંધીજી પાસે જતા.
સરદાર અને નેહરુ વચ્ચે ધણીવાર રાષ્ટ્રીય મુદ્દાઓ ઉપર તરકાર ઉભી થઈ હતી. જ્યારે નેહરુએ કાશ્મિરની નીતી ઉપર પોતાના નિયંત્રણનો દાવો કર્યો હતો ત્યારે સરદારએ તેમના ગૃહ ખાતાના અધિકારીઓની અવગણના સામે વિરોધ નોંધાવ્યો હતો.
નેહરુને સરદારે કરેલા રાજ્યોના સંમેલીકરણને લગતા નિર્ણયો કે જે લેતી વખતે તેમણે નેહરુ કે મંત્રીમંડળને સામેલ ન કર્યા તેનું નેહરુને માઠું લાગ્યું હતું.
સરદારને ખબર હતી કે તેઓ નેહરુ જેટલા જુવાન ન હતા તેમજ તેમના જેટલા લોકપ્રિય પણ ન હતા અને તેથી તેઓએ પોતાની જાતને કાર્યકારી જવાબદારીમાંથી મુક્ત કરવા ગાંધીજીને વિનંતી કરી હતી. તેમનુ માનવુ હતું કે ખુલ્લી રાજનૈતિક લડાઈથી ભારતને નુકશાન થશે. પુર્ણ વિચાર અને મસલત કર્યા બાદ સરદાર ની અપેક્ષાથી અલગ ગાંધીજીએ ૩૦ જાન્યુઆરી ૧૯૪૮ના દિવસે તેમને સરકારમાંથી બહાર જવાની મનાઈ કરી હતી.
ગાંધીજીના મત પ્રમાણે સ્વતંત્ર ભારતને સરદાર અને નેહરુ બન્નેની જરૂર હતી. ગાંધીજીના મૃત્યુના દિવસે સરદાર તેમની સાથે ખાનગીમાં વાત કરવા વાળા છેલ્લા વ્યક્તિ હતા અને તેમના ગયા બાદ થોડીજ મિનિટોમાં ગાંધીજી ઉપર જાનલેવા હુમલો થયો હતો. ગાંધીજીના મરણ બાદ તેમને શ્રદ્ધાંજલી આપતા તેમના પાર્થિવ દેહની બાજુમાં પટેલ અને નેહરુ એક બીજાને ભેટ્યા હતા અને સાથે મળીને રાષ્ટ્રને સંબોધન કર્યું હતુ.
સરદારે તેમના ઘણા સાથીઓ તેમજ મિત્રોને સાંત્વના આપી હતી જે કર્યા બાદ તેઓએ તરતજ સંભવિત હિંસાને ખાળવાના પગલા લીધા હતા. ગાંધીજીના મૃત્યુના બેજ મહીનામાં સરદારને હ્રદય હુમલો થયો હતો પણ તેમના પુત્રી તેમજ તેમના મુખ્ય સચિવ અને પરિયારીકા ની સમયસુચકતાને લીધે સરદારનો જીવ બચી ગયો હતો. પાછળથી સરદારે કહ્યું હતુ કે ગાંધીજીના દેહાંતને લીધે તેમના મનમાં દુ:ખનો ડુમો ભરાવાથી તેમને હ્રદય હુમલો થયો હતો.
મિડીયા તેમજ બીજા રાજનીતિજ્ઞો તરફથી ગાંધીજીની રક્ષા કરવામાં નિશ્ફળ નિવડ્યાની ટીકા સરદારના ગૃહખાતા માટે ઉદ્ભવી હતી. ભાવાત્મક રીતે થાકી ગયા હોવાથી સરદારે રાજીનામું આપતા સરકાર છોડવાની પહેલ દાખવી હતી.
સરદારના સચિવને તેમના રાજીનામાથી રાજનૈતિક દુશ્મનો માટે સાનુકુળ પરીસ્થિતી તેમજ ભારતમાં રાજકીય સંધર્ષ ઉભો થશે તની ખાતરી હતી અને તેથી તેમણે સરદારને રાજીનામાનો પત્ર પાઠવવા વિરુદ્ધ સમજાવ્યા હતા. છતાં નેહરુએ સરદારને પત્ર પાઠવ્યો હતો કે જેમા તેમણે આપસી મતભેદ તેમજ તેમની સરદારને સરકારમાંથી કાઢવાની કોઈ ઈચ્છા છે તે બાબતને નકારી હતી.
તેમણે સરદારને સ્વતંત્રતા સંગ્રામ દરમ્યાનની તેમની ૩૦ વરસની ભાગીદારી યાદ અપાવતા જણાવ્યું હતુ કે ગાંધીજીના મૃત્યુ બાદ તે બન્ને વચ્ચેનો અણબનાવ અપનિહિત હતો. નહેરુ, રાજગોપાલાચારી તથા બીજા કોંગ્રેસીઓએ સરદારનો જાહેરમાં બચાવ કર્યો હતો અને આ બધાની અસરને લીધે સરદારે નેહરુની નેતાગીરીમાં વિશ્વાસ દાખવ્યો હતો અને તે બન્ને વચ્ચે કોઈ મતભેદ છે તે વાતને નકારી હતી.
સરદારે એમ પણ જાહેર કર્યું હતુ કે તેમને પ્રધાનમંત્રી બનવાની કોઈ ઈચ્છા નથી. બન્ને જણાએ કોંગ્રેસ પક્ષની કામગીરીમાં સહિયારી નેતાગીરી તેમજ એક બીજાના કામમાં દખલ ન આપવાની નિતી અપનાવી હતી પણ તેમ છતાં તેઓએ બીજી બાબતોમાં એકબીજાની નિતિઓની ટીકા કરી હતી કે જેમા હૈદ્રાબાદનુ વિલિણીકરણ તથા કાશ્મીરમાં સંયક્ત રાષ્ટ્ર સંધની મધ્યસ્થતાનો સમાવેશ હતો.
૧૯૫૦માં જ્યારે ચીને તિબેટ ઉપર આક્રમણ કર્યુ હતુ ત્યારે ત્યાં સહાયતા મોકલવાની તેમજ ગોવામાંથી પોર્ટુગીઝને સૈન્ય બળ વાપરીને કાઢવાની સરદારની ભલામણને નહેરુએ માન્ય નહોતી રાખી.
જ્યારે નેહરુએ ૧૯૫૦માં રાજગોપાલાચારીની તરફેણમાં ડો. રાજેન્દ્ર પ્રસાદને ભારતના પહેલા રાષ્ટ્રપતિ બનવા માટેની નિમણુક અરજીને નકારવા માટે દબાણ કર્યું ત્યારે તેમણે પક્ષના વિરોધનો સામનો કરવો પડ્યો હતો કારણકે પક્ષને એમ લાગ્યુ હતું કે નેહરુ તેમની ઈચ્છા ઠોકી બેસાડી રહ્યા હતા. ત્યારે નહેરુએ કૉંગ્રેસી કાર્યકરોનો વિશ્વાસ જીતવા સરદારની મદદ માંગી હતી પણ સરદારે તેમને કોઈ મદદ કરવાની ના પાડી અને ડૉ. પ્રસાદ ચુંટાઈ આવ્યા હતા.
૧૯૫૦માં કૉંગ્રેસના પ્રમુખપદના દાવેદાર તરીકે નહેરુએ પુરશોત્તમદાસ ટંડન કે જેઓ રૂઢિચુસ્ત હિંદુ નેતા હતા એમની બદલે જીવતરામ ક્રિપલાનીની તરફેણ કરી હતી અને જો ક્રિપલાની ચુંટાઈને ન આવે તો રાજીનામું આપવાની ધમકી આપી હતી. સરદારે નહેરુના મતનો અસ્વિકાર કરતા ટંડનને ગુજરાતમાં ટેકો આપ્યો હતો કે જેના લીધે ક્રિપલાની કે જેઓ પોતે ગુજરાત રાજ્યના હોવા છતા તેમને ત્યાંથી એક પણ મત નહોતો મળ્યો.
સરદારનું માનવુ હતું કે નહેરુએ એ વાત સમજવાની બાકી હતી કે તેમનો મત તે કંઈ કોંગ્રસ માટેનો કાયદો ન હતો, પણ તે છતાં જ્યારે નહેરુને એમ લાગ્યુ કે તેઓ પક્ષનો વિશ્વાસ ગુમાવી ચુક્યા છે ત્યારે સરદારે પોતે નહેરુને રાજીનામું આપવા વિરુદ્ધ સમજાવ્યા હતા.
------- દેહાંત ------
૨૯ માર્ચ ૧૯૪૯ ના દિવસે સરદાર તથા તેમના પુત્રી મણીબેન તેમજ પટીયાલાના મહારાજા જે વિમાનમાં પ્રવાસ કરી રહ્યા હતા તે વિમાન સાથેનો સત્તાધિકારીઓનો સંપર્ક ટુટી ગયો હતો. એન્જીની ખરાબીને કારણે વિમાનચાલકે રાજસ્થાનના રણ પ્રદેશમાં વિમાનનું તાતીનું ઉતરાણ કરવું પડ્યુ હતું. આ પ્રસંગમાં કોઈને હાની ન પહોંચી હતી અને સરદાર બીજા યાત્રીઓ સાથે પાસે ના ગામ સુધી ચાલતા જઈ ત્યાંના સ્થાનિક અધિકારીઓને જાણ કરી હતી. જ્યારે સરદાર દિલ્હી પહોંચ્યા ત્યારે હજારો કોંગ્રેસી કાર્યકરોએ તેમને હાર્દિક આવકાર આપ્યો હતો તેમજ સંસદમાં મંત્રીઓએ ઉભા થઈને લાંબા સમય સુધી તાળીઓના ગડગડાટ સાથે અભિવાદન કર્યું કે જેના લીધે સંસદની કાર્યવાહી અડધા કલાક માટે બંધ રાખવામાં આવી હતી.
તેમના જીવનનાં પાછલા વર્ષોમાં સરદારને સંસદ તરફથી બહુમાનીત કરવામાં આવ્યા હતા તેમજ પંજાબ વિશ્વવિદ્યાલય અને ઓસ્માનિયા વિશ્વવિદ્યાલય તરફથી સન્માનિત ડૉક્ટરેટની પદવી નવાજવામાં આવી હતી.
સરદારની તબિયત ૧૯૫૦ના ઉનાળા દરમ્યાન બગડતી ગઈ. તેમને પછીથી ઉધરસમાં લોહી નીકળતું હતું અને ત્યારે મણીબેને તેમની મંત્રણાઓ તેમજ કામ કરવાના કલાકોમાં ઘટાડો કરાવ્યા હતો તથા સરદારની દેખરેખ માટે વ્યક્તિગત વૈદ્યકીય મદદ તથા પરીચારકોનો પ્રબંધ કરાવ્યો હતો.
પશ્ચિમ બંગાળના ગર્વનર તથા ડોક્ટકર બિધાન રોયએ સરદારને તેમના અનિવાર્ય અંતની બાબતમાં રમુજ કરતા સાંભળ્યા હતા તેમજ એક ખાનગી મંત્રણા વખતે સરદારે તેમના મંત્રીય સહકાર્યકર ન. વ. ગાડગીલને નિખાલસતાથી કહ્યું હતું કે પોતે લાંબુ જીવશે નહી.
બીજી નવેમ્બરથી કે જ્યારે સરદાર વારંવાર શુધ્ધી ખોઈ બેસતા હતા ત્યારથી તેમની હિલચાલ તેમના પલંગ સુધી સીમિત રાખવામાં આવી હતી.
૧૨ ડિસેમ્બરે જ્યારે તેઓ તેમના મુંબઈ સ્થિત દિકરા ડાહ્યાભાઈના ઘરે આરામ કરવા વિમાન પ્રવાસ કરવાના હતા ત્યારે તેમની તબીયત નજુક હતી અને નેહરુ તેમજ રાજગોપાલા ચારી તેમને વિમાનમથકે મળવા ગયા હતા.
૧૫ ડિસેમ્બર ૧૯૫૦ના દિવસે તેમને મોટા હ્રદય હુમાલો થયો હતો (તેમનો બીજો) કે જેના લીધે તેમનુ દેહાંત થયું હતુ. તે દિવસે અભુતપુર્વ તેમજ અનન્ય ઘટનામાં ભારતીય સનદી સેવા તેમજ પોલીસ સેવાના ૧૫૦૦ અધિકારીઓ સરદારના દિલ્હી સ્થીત તેમના રહેઠાણે તેમના દેહાંતના દુ:ખમાં સહભાગી થવા મળ્યા હતા અને તેઓએ પ્રણ લીધું હતું કે તેઓ ભારતની સેવા ‘પુર્ણ વફાદારી તેમજ અવરિત ઉત્સાહ’ સાથે કરશે.
સરદારનો અગ્નિદાહ મુંબઈના સોનાપુર સ્થિત કરવામાં આવ્યો હતો અને ત્યાં મોટો જનસમુદાય તેમજ નેહરુ, રાજગોપાલાચારી અને રાષ્ટ્રપતી પ્રસાદ હાજર હતા.
--------- ટીકા તેમજ વારસો --------
તેમના જીવનકાળ દરમ્યાન સરદારે ભાગલા વખતે મુસ્લિમો વિરુદ્ધ વલણ અપનાવ્યાની ટીકાનો સામનો કર્યો હતો તેમજ તેમણે દેશના ભાગલા માટે તુરંત તૈયારી બતાવી હતી તેવી ટીકા તેમને મુસ્લિમ રાષ્ટ્રવાદી જેમકે મૌલાના આઝાદ તેમજ હિંદુ રાષ્ટ્રવાદીઓ તરફથી મળી હતી.
સુભાષચંદ્ર બોઝનાસમર્થકો તરફથી ગાંધીજીને ટેકો ન આપતા રાજનિતીજ્ઞો પ્રતી જાણી જોઈને બાજુમાં કરી દેવાની અને અવગણાની નિતી અપનાવા માટે સરદારની ટીકા કરવામાં આવી હતી. સમાજવાદી રાજનિતીજ્ઞો જેમકે જય પ્રકાશ નારાયણ તથા અશોક મહેતા જેવાઓએ સરદારને બિરલા તેમજ સારાભાઈ કુટુંબો જેવા ભારતીય ઉદ્યોગપતિ કુટુંબો સાથે અંગત નિકટતા હોવાની ટીકા કરી હતી.
થોડા ઇતિહાસકારોએ રજવાડાઓના વિલણીકરણ વખતના સરદારે લીધેલા પગલાઓને તે રાજ્યોના સ્વનિર્ણયના હકની વિરુદ્ઘ ગણાવી તેને વખોડ્યા હતા. આમ છતાં સરદારને એકલે હાથે ભારતની આઝાદીના પર્વ ઉપર ભારતને એક રાષ્ટ્ર તરીકે સંમેલિત કરવાનો યશ અપાય છે.
તેમને હિંદુ મુસ્લિમના સબંધો પ્રત્યે નિખાલસતાથી બોલવા તેમજ ભારતનું એકીકરણ કરતી વખતે સૈન્યબળ વાપરવા માટે ઘણા ભારતીયો દ્વારા બિરદાવવામાં આવ્યા હતા.
તેમની નેતૃત્વ તેમજ વહેવારુ દ્રષ્ટિકોણની કાબેલીયત માટે સ્વતંત્રતા સંગ્રામમાં તેમના વિરોધીઓ જેમકે આર્કિબાલ્ડ વૅવેલ, ક્રિપ્સ, પૅથીક લૉરેન્સ તથા માઉન્ટબેટન તરફથી તેમને વખાણવામાં આવ્યા હતા. ઘણા ઇતિહાસકારો તેમજ તેમના પ્રશંસકો જેમકે રાજેન્દ્ર પ્રસાદ તેમજ ઉદ્યોગપતિ જે. આર. ડી. તાતાએ એવો મત વ્યક્ત કર્યો હતો કે સરદાર ભારત માટે નહેરુ કરતા સારા પ્રધાનમંત્રી સાબિત થયા હોત.
નહેરુના ટીકાકારો તેમજ સરદારના પ્રશંસકો નહેરુ દ્વારા કાશ્મિર અને સંયુક્ત રાષ્ટ્ર સંધ તેમજ ગોવાનું સૈન્ય બળ દ્વારા વિલીણીકરણ ને લગતી સરદારની ભલામણો નહેરુએ મોડેથી સ્વીકારી હતી તેનો દાખલો આપે છે.
મુક્ત વ્યાપારની ભલામણ કરવા વાળાઓ નહેરુની સમાજવાદી નિતીઓની ઓછપ સામે સરદારની માલકીય હકની તરફેણ તેમજ અમુલ સહકારી યોજનાને સરદારે આપેલી દોરવણીનો ઉલ્લેખ કરે છે. તેમના દેહાંત બાદ સરદારના પરીવારમાંથી, મણીબેન તેમના બાકીના જીવન દરમ્યાન મુંબઈના એક ફ્લેટમાં રહ્યા હતા તેમજ તેમણે ઘણી વાર સરદાર પટેલ સ્મારક ટ્રસ્ટ કે જે પ્રતિષ્ડિત વાર્ષિક સરદાર પટેલ સ્મારક વ્યાખ્યાનનુ આયોજન કરે છે તેમજ બીજી સખાવતી સંસ્થાઓના કામોની આગેવાની કરી હતી.
ડાહ્યાભાઈ એક વેપારી હતા કે જેઓ ૧૯૬૦માં લોક સભામાં સંસદ સદસ્ય તરીકે ચુંટાઈને આવ્યા હતા.
એવી માન્યતા છે કે સરદારના દેહાંત બાદ ઘણા દાયકાઓ સુધી ભારતીય સરકાર, રાષ્ટ્રીય મિડીયા તેમજ કોંગ્રેસ પાર્ટી દ્વારા સરદારના જીવન તથા તેમણે કરેલા કાર્યોની પ્રસંશા તેમજ પ્રચાર કરવામાં ઉદસીનતા દાખવી હતી. આમ છતાં સરદારને ગુજરાતમાં નાયક તરીકે પિછાણવામાં આવે છે અને તેમના વતન કરમસદમાં તેમના પરીવારીક ઘરની જાણવણી તેમની યાદગીરી તરીકે કરવામાં આવી છે.
સરદારને આધિકારીક રુપે ૧૯૯૧માં મરણોપરાંત ભારત રત્ન, કે જે ભારતનું સૌથી મોટું બહુમાન છે, તે આપવામાં આવ્યું હતુ. ૩૧ ઓક્ટોબર કે જે સરદારનો જન્મદિવસ છે તે રાષ્ટ્રીય સ્તરે સરદાર જયંતિ તરીકે ઉજવવામાં આવે છે.
૧૯૮૦માં મોતી મહલ, અમદાવાદ ખાતે સરદાર પટેલ રાષ્ટ્રીય સ્મારકની સ્થાપના થઈ હતી કે જેમાં એક સંગ્રહાલય, તેમના ચિત્રોનું પ્રર્દશન, ઐતિહસિક ફોટા તથા ગ્રંથાલયનો કે જેમાં તેમને લગતા મહત્ત્વનાં દસ્તેવાજો તેમજ ચોપડીઓનો સમાવેશ થાય છે. પ્રર્દશનમાં સરદારની અંગત વસ્તુઓ તેમજ તેમના અંગત અને રાજકીય જીવનના વિભીન્ન ગાળાઓ દરમ્યાનના અવશેષો દર્શાવવમાં આવ્યા છે.
ભારતમાં ઘણી સાર્વજનિક સંસ્થાઓને સરદારનું નામ આપવામાં આવ્યુ છે. નર્મદા નદી ઉપર બંધાયેલા બંધો તેમજ તેની નહેરો તેમજ જળવીજળી ઉર્જા કેંદ્રો આવરી લેતી યોજનાને પણ સરદારનું નામ આપવામાં આવ્યું છે અને આ યોજનાને લીધે ત્રણ રાજ્યોમાં પીવાના પાણી, વિજળી તેમજ ખેતી ઉપજમાં વૃદ્ધિ ના લાભો મળ્યા છે.
ભારતમાં અગ્રણી તેવી સરદાર વલ્લભભાઈ નેશનલ ઈંસ્ટીટ્યુટ ઓફ ટેકનોલોજી, સરદાર પટેલ વિશ્વવિદ્યાલય, સરદાર પટેલ વિદ્યાલય જેવી ભણતરની સંસ્થાઓ તેમજ ભારતીય પોલીસ સેવાની ટ્રેનિંગ અકેડેમીને પણ સરદારનું નામ આપવામાં આવ્યુ છે.
૧૯૮૨માં બનેલા રિચર્ડ એટનબ્રોના ગાંધી નામના ચલચિત્રમાં સૈયદ જાફરીએ સરદારની ભૂમિકા ભજવી હતી. ૧૯૯૩માં કેતન મહેતાએ સરદારના જીવન ચરીત્ર ઉપર ચલચિત્ર બનાવ્યુ હતું કે જેમા ભારતના જાણીતા અભિનેતા પરેશ રાવળે મુખ્ય ભૂમિકા ભજવી હતી. તે ચલચિત્રમાં સરદારના જીવનના એ ગાળા ઉપર ધ્યાન આપવામાં આવ્યુ હતું કે જેમા સરદારે આઝાદી સુધી આપેલા નેતૃત્વ તેમજ ભારતના ભાગલા, ભારતનું એકીકરણ તેમજ સરદારના ગાંધી અને નહેરુ સાથેના સબંધોનો સમાવેશ કર્યો હતો.
